/…Son umut parçaları var parmak uçlarımda
Birbirlerine vurdursam ;
Adı aşk olur mu
Geceyi böyle aydınlatsam ? …/

Biliyor musun
Ucuz payvon şarkıları bu hale getirdi beni
Yoksa böylesi düşler kuracak adam değilim ben,
Emzirdiğim ne kadar acı varsa
Ne toplamışsa eteğimin altı
-Üstünü biliyorsun ya sen sadece hani-
O kadar etmiyorum.
Üzerime yapıştırılan yaftalara bakma
Ederim daha az aslında…

Hem kim demiş ki onu
Gece aydınlanmaz diye ?
Kim demiş
Elimin değdiği ölünün dirildiğini ?
Güldürme beni allasen,
Hiç gülecek halde değilim
Ve işin kötüsü
Biliyorum her şeyi bildiğini…

Aslında en zoru ne biliyor musun ?
En yazılmayanı ;
Buncacık konuşmanın eteklerine yapışmışken ümidim
Anlatabilmesi galiba
Hamuş olmayı nasıl becerebildiğini..
Hadi yahu
İki kelam et
İki kadeh sen koyalım karafakiye
benden damlatma !
Beyazlar sonra saçların
Zira birimizinkiler yeter
Efsane diye anlatmaya
Her türlü teraneyi…

Bak nasıl da gizliyorum adını
Daha ne gördün ki üstelik.
Sen saklambaç sanıyorsun oynadığım oyunu
Ben yakar topa çeviriyorum habersizce…
Her değdiğinde hatıran gölgelerime
Umarsızca ağlıyorum akabinde;
Sahi
Nasıl beceriyorsun ağlatmayı
Onca kahkahanın içinde…
Yada
Kısa cümleleri nasıl uzatıyor
Dişlerinin arasında
Salyalanan zehrin ?
Ve sonra
Nasıl topluyor gidenlerin ardından
Onca düş kırıklığını gözlerin…

Düş kırıklığı dedim de ;
Ne çok düşüm kırık benim bir bilsen.
Bir bilsen ne çok gerçekle yaşıyorum şu sıra
Ve ne çok acı birikti heybemde..


Biraz senden yazıyorum bak
Biraz ondan
Biraz bundan…
Yılgınım ama aldanma
Hala bir katre takatim var
İklimlere tecavüz etmeye ,
Aldanma yüzünün kanamasına
Bilirsin ; her düşende oluyor bu ilk seferinde….

Hadi git şimdi ;
Uzaktan duyulan çobanyıldınızı’nın
Hikayesini dinle
Ve düşün sonra
Kaç taze Avundu yalanlarımızla,
Ve Kaç yeni yetmenin günahına girdik
Efsane dedikleri teranemizle…

/…Hadi bit şimdi
Gözlerim değecek yoksa gözlerine…/




İkibinonsekiz’in Nisan’ı....İstanbul