BENİ YAKAN
Beni yakan sen değilsin güzelim.
Hayat denilen bu kahpe düzende,
Mazlumlar ağlarken, şımarık züppelerin
Aklını yitirenlerin
Kahkahalarıdır beni yakan.

Anlamaz kimse neye kızdığımı;
Ayırt edemem, seçemem,
Ağzım kanar, dişlerim kırılır,
Pilavı yerken;
Pirinçlerin içindeki siyah taşlar değil,
Beyaz taşlardır beni yakan.

Bütün dünyanın yılanları, çıyanları,
Karşımda dursa yılmam.
Nazilli de rıhtımda,
Elli kişiyle Yunan’a
Kan kusturan kahramanları,
İhbar eden komşumdur
Beni yakan.

Enikler büyüdü yurdu sardı.
Özge Can kızımızı
Köpekler ısırdı.
Asın bu şerefsizleri asın !
Bir kaç gün ah vah deyip,
Unutanlardır beni yakan.

Memleketimin ekmeğini yiyip
Kırk bin kişinin katiline,
Ağıt düzen,
Yağ yakan,
Kara yılanı konuşturan,
Vicdansızlardır beni yakan.

Bunca haksızlık, hukuksuzluk,
Soygun, vurgun, hırsızlık
Ayyuka çıkmışken;
Camiye girenken,
Buğuz bile etmeyen,
“Geç onu geç” diyen
Müslümanlardır beni yakan.

Başı, şekeri, posası ilaç
Yaprağı oksijen
Köylüme ekmek
Bütçeme destek
Fabrikasını kapatıp tek tek
Amerikan kâgirle peşkeş çekip
Sora oturtup seyredenlerdir beni yakan…

Yusuf Yılmaz