alamancı
her yerde aynı
fark etmiyor ha memleket ha el
ha açık ha sinsi
ha dün ha bugün
tüm umutlar gibi hem yalancı hem yabancı
geriye kalan kursaklarimızda ki
ömürlerimizin posası gibi,

ne eylersin
düşülen yollar değildi yalnız
terk edilen sevdiklerimiz
kaçtığımız mazimiz
geleceğimiz de
kurban oluyordu bir nevi
bir nevi hayata çerez,

göz yaşlarında/ydı sızılar
hüzünlerde yaslar
özlemlerde
gözü dönmüş onca hicranlar
sanki
çok umrunda/ydı vuslatın karın ağrıları,
dualar,

kim isterdi ki
kim,
bilinmiyen diyarları
meçhulun sabahlarını
belki tersten
doğacak güneşin sabırsızlıklarını
esen yellerin kahırlarını
bir avuç mutlulukta ki hüsranı,
kim isterdi
ki
kim
seneler sonra dahi,

ancak
yaşayan bilir
yarası kanayan
törpülen/e/miyen iç dünyalarımızı
kolay düşüyor dile
alamancı
misafir işçi
ah bir bilseler
nelerimiz gizli nelerimiz hisli,
dış görüntü aldatmasın
ruhlarımız bile gitti
uzatsakta hasretle ellerimizi
boşta kalması
o
kadar kırıcı ki
bir akıl durması gibi
ölsekte bir kalsakta bir
değil bir tek sadece bir şarkinın sözleri sanki...

(Berlin,07.04.2018)

Talat Özgen