AMANOS-AMAN OSMAN (YARIKAYA EFSANESİ)

Yıl 1084. Ormalık, yeşillik verimli topraklarla çeviri dağlarının eteklerinde yaşayan iki ayrı aşiretten Gülbahar’la Osman’ın yaşadığı bir efsane...
Osman aşireti için göçmeden daha rahat yaşayabilecekleri bir yer aramak için atına binip yollara düşer, gece gündüz demeden dağlar tepeler aşar. Sonunda Gülbahar’ın yaşadığı yere gelir. O sırada Gülbahar bir ağaç altında oturmuş, yün eğiriyordu. Bir atlının yaklaştığını gören Gülbahar, başını kaldırdığında Osman’la gözgöze gelir. İkisinde de şimşekler çakmış yürekleri derin duygularla kaplanmış, ilk bakışta birbirlerine aşık olmuşlardı. Fakat ayrı ayrı aşiretten oldukları için yüreklerine derin bir sızı çökmüştü. Osman’ın aşiretine kendilerininde bilmediği bir nedenle, kimse kız vermez ve almazdı. Bu koşullara rağmen Osman yinede Gülbahar’ı babasından istedir. Ama baba Nuh der, Peygamber demez. Bir türlü kızını vermeye razı olmaz. Gülbahar’ın annesi, Gülbahar henüz küçükken ölmüş, babası kızına hem anne hem baba olmuştu. Sonunda canından çok sevdiği kızının günden güne eridiğini gören baba, yapılması imkânsız bir şartla kızın Osman’a vermeyi kabul eder. Şartı dağın herhangi bir yerinden geçit açmasıydı. Osman böyle bir şartı asla yerine getiremezdi.
Osman çaresizlik içerisinde günlerce dağın çevresinde dolaştı. Sonunda bugünkü Yarık kaya’nın olduğu yere geldi. Dağın tam yamacında koca bir taş vardı. Eğer o taşı yerinden oynatıp yuvarlanmasını sağlayabilirse, belki bir geçit açabilirdi. Günlerce tek başına o kayayı oynatmak için planlar yaptı, çalıştı didindi. Yine birgün uğraşırken üzerine yuvarlanan toprak ve kayaların altında kalarak can verir.
Osman’ın ölüm haberini alan Gülbahar çılgına döner.
Yarık kaya’nın en yüksek yerine çıkıp “Aman Osman”, “Aman Osman” diye feryat ederek kendini yamaçtan aşağı boşluğa bırakarak hayatına son verir..
O günden sonra bu dağlar Amanos diye anılır...