kaç zamandır seni düşünüyorum
yaşamak seninle nasıl güzel olduğunu
sanki incinmiş bir yaranın kabuğunu söker gibiyim
nasır tutmuş yüreğime elimle bastırıyorum
ve ruhuma dokunuyorsun
özgürlüğe uçan beyaz bir güvercin gibi

bir kalbin içinde yaşamak
ölümsüz olmakla eşdeğerdir
seni kalbimde ölümsüzleştirir gibi yaşatıyorum
sonra seninle var oluyorum bu dünyada
ve seninle nefes alan bir kardelen gibiyim
kışın ortasında kalmış
güneşe el uzatıyorum
elim soğuk ve ürkek

seni bir papatyanın son yaprağında arıyorum
bir çocuğun kaybolan bilyelerinde arıyorum
uçurtmanın kopan ipinde
palyaçocun gülen yüzünde
annemin göğüs kokusunda
sıcak bir tandır ekmeğinin kokusunda
seni bir karanlığın içinde kalıp
yıldızların ortasında yaşar gibi arıyorum

sen zamansız yağan bir yağmur’sun
yüreğimin ortasında kopan fırtına
göğsüme düşen şimşek’sin
birdenbire gelip
birdenbire kayboluyorsun
sen temmuz sıcağında kar
şubatın ortasında gök kuşağı’sın
sen yüreğim’sin
özgürlükler ülkesinde seni aradığım

sanki uçmaya çalışan bir serçeyim
kanadından vurulmuşum
toprağı kurumuş bir cehennemdeyim
çiçekleri solmuş bir mezarlıktan geçiyorum
dünyadaki bütün şarkılar seni söylüyor
bütün şiirler senin yüreğinden geçiyor
sanki bir ben sırat köprüsünden geçemiyorum

biliyorum bu dünyaya boşuna gelmiş olamam
bu dünyaya seni bulmaya
ve seninle yaşlanmak için gelmiş olmalıyım
ne zaman bir çiçeğe uzaktan baksam
içimde sen filizleniyorsun
gözyaşlarımla yıkadım acılarımı
içimde bir fırtına var

ibrahim dalkılıç

04.04.2018
21.20 izmir