Aklına esince, canlı yayında
Feysbuk’a çıkardı, içim giderdi
Şeker kullanmazdı, asla çayında
Kendine bakardı, içim giderdi

Canandan geleni, etmeden figan
Gönül sarayında eylerdi mihman
Gözlerinin içi güldüğü zaman
Menekşe kokardı, içim giderdi

Kıskanırdı kesin baktığı ayna
Etmezdi şuhluktan asla imtina
Bulur buluşturur, her gün saçına
Karanfil takardı, içim giderdi

Selama dururdu görünce kamer
Reverans ederdi bastığı mermer
Lahuri şalından incecik kemer
Belini sıkardı, içim giderdi

Yalancı bahardan almamış hisse
Gönül kapısını çalmamış kimse
Ne zaman el ele mutlu çift görse
İnciler dökerdi, içim giderdi

Anlayamaz onu olmayan sarraf
Çözemez özünü hiçbir filozof
Çekince feleğe derinden bir of
Dağları yıkardı, içim giderdi

Olalı yüreği aşkla cezbeli
Bulmazdı yatakta seherin yeli
Gecenin bir vakti ellere seli
Su gibi akardı, içim giderdi

Ben azca söyledim sen çokça anla
Hiç işi olmazdı demle, devranla
Hiçlik makamına kınalı canla
Gözünü dikerdi, içim giderdi

Gözyaşı selinde artsa da debi
Eyüp’ün yoluna olarak tabi
Felek aynasında Delibal gibi
Boynunu bükerdi, içim giderdi

Celil ÇINKIR - DELİBAL