Her şey bitmişti.. sakin ve sessiz bir ölümdü benimki ,
Çocukluk rüyalarım, geleceğim için tuttuğum hayallerim
Tıpkı sana benzeyen umutlarım vardı...
Olmadı..
Sanırım hayat o kadarda merhametli değildi kimlerine..
Çok istersen olur !
Sabret zamanı gelir !
Zaten çoğusu hayat meşgalesinde!
Bunlara aldırma !
Ve bugünlerde geçer ağlama !...
Çok nasihat, çok temenni, çok teselli dinledim..
Sen yoktun oysaki..
Ve birileri bana sonun çok yaklaştığını söyledi...
Toz , duman , bir yangından artakalan..
Bu göğsün ortasıydı sana parçalanan..
Uğruna yapılan onca savaşlardan..
Bir aşıkta ben olayım şehadet şerbetini yudumlayan..
Sonra umutta düştü süngüde..
Öylece yüzükoyun uzandım ayakların dibine..
Sesler boğuk , bedenim soğuktu...
Kapattım gözlerimi önce umuda sonra sana..
Gelmezdin artık biliyordum..
Bu hayat girdabında düşen son yorgundum..
Elveda derken son soluğum.. bir huzur, bir esenlik verdi ağuşun..
Bitti derken artık kalp vuruşum,
Sen tuttun elimden , şen gülüşünle hayata tutundum..
Şimdi bir bir iyileşiyor yaralarım..
Kadere , merhamete , en güzelide güzelliğe inancım..
İyileşiyor her gülüşünde benim iflah olmaz cam kesiği yaralarım..
İyi ki varsın sultanım..