Çocukken arifeyi bizler başka severdik
O günün sabahını everdik de everdik!

Yatakta gözümüze gram uyku girmezdi
Kör olası geceler sabahlara ermezdi!

İçimizde bir ateş kaynardık için için
Yataklardan fırlardık üleş toplamak için.

Umutlu, mutlu, emin; sokaklara dalardık
“Âmin Allah’ım âmin!” Kapıları çalardık.

Üzerlik dokumalı evin nazarlıkları
Hanaylarda hummalı bayram hazırlıkları.

Bereket kadınların kınalı ellerinde
Ucu yanık bir türkü dönerdi dillerinde.

Bir yandan mütebessim ocaklar yakılırdı
Diğer yandan merakla yollara bakılırdı.

Kimi haşhaşlı çörek, kimi lokum verirdi
Sekerler sert olsa da ağzımızda erirdi.

Şakıyan dillerini bahçede bülbüllerin
Saadet güllerini dererdik gönüllerin.

Köyü altüst ederdik tam iki gün boyunca
Ne verirlerse yerdik tıka basa doyunca.

Gelecek günler için güvencimiz olurdu
Ve gönül huzuruyla gün akşamı bulurdu.

Muhabbetle dolardı elde üleş torbası
Sırtımızda görünmez bir saadet urbası.

Gelenek meydanının galip gelen erleri
Ganimet sevinciyle titretirdik yerleri.

Biz nasipli, kısmetli, kutlu bir milletteniz
Biz ezelden devletli, mutlu bir milletteniz.

Çocuk ülüş derdikçe ülüşmeyi öğrenir
Tanrı ona verdikçe bölüşmeyi öğrenir.

Üleştikçe diyarda artar bolluk bereket
Böylelikle art arda abat olmuş bu millet.
---
Gelenek görenekle bayramlar bayram olur
Yoksa bayramlar bile insana haram olur.

15.10.2017
Salih ERDEM