Kirpiklerin altında cennet bahçesi vardı
Her mevsimde envai gülistanlar açardı
Göz göze gelemezdik, bakışların kaçardı
Utanırdın belki de sevilmekten Mahsîma...

Dün yine sen uyurken saçlarını kokladım
Her gece düşlerimde yokluğunu yokladım
Açmadım hislerimi hep kendime sakladım
Sakız oldu sözlerim gevilmekten Mahsîma...

Desem ki; önce dinle, beni birazcık tanı
Gülmedi hiç yüzüme talihin beyaz yanı
Olmadı yâd edecek yaşayan bir tek anı
Gönül bıktı yok ile övülmekten Mahsîma...

Hayat çetindi ama her zorluğa dayandım
Sadece senin için türlü renge boyandım
Bu günde kabuslara kahrederek uyandım
Arsızlaştı geceler sövülmekten Mahsîma...

Korkuyordum o zaman ben hep o ilk adımdan
Bu yüzden mahrum kaldım her türlü muradımdan
Pişmanlıklar yaşadım hiç yapmadıklarımdan
Nasır tuttu dizlerim dövülmekten Mahsîma...