_ En uzak yollara gitme

yada sükut yoldaşım olduğunda okşama şakaklarımı

o zaman

yöneliyor binlerce soru anlamsızlığa.

Çizdiğinde karanlığı yüreğime sıcaklığıyla ellerinin

umarsız ve yontuk düşlerimde

birde o sitemkâr gülüşünle

mutluluğumun hayali kapkara duruyor bu tuvalde

o zaman

sanki ölümü bölüşüyoruz gözyaşlarında.

_ Sana yaklaşmak için

ufuklardan yalnızlık korkusu boy veriyorsa içimde

o zaman

sanki bakışında seyrederim güler yüzlü bir gün ışığını.

Sımsıkı kapandığında tüm kapılar üzerimize

anladım ki yüreğimizi kiraya verip

düşman yaratmışız hiç yoktan içimizde

o zaman

hiç belirmese de umut

bir yağmur tadıyla sarıyor yüreğimi ismin işte.

Ve rüzgar gibi yalayıp geçtiyse buğulu bakışların gökyüzünden

eş olduysa adlarımız

bil ki sonbaharımızdayız

o zaman

arada düşen yaprakları tekmelemek gibi pişman...