Manasız bu suskunluk ta derinden

Nasıl iflah bulacak insan heveslerinden

Dalgınlık amansız bir fırtına 

Leke sürmede ömrün  yapraklarına

Uykunun en dehşet anı 

Nefis celladından kaçışın tam zamanı

Akılalmaz bir savaşta adalet ile vicdan

Ruh özünden kan kaybetmede her an

Güvercinler uzaklarda, çok uzaklarda

Prangalı her biri , naçar tuzaklarda

Divane sükûtların fırtınası var.

Lisanlarda duayla beraber elem var

Mahzun bakışlı analar yaralı yine

Olup olmamanın eşiklerinde

Belki de hayal bizdeki hakikatler

Iki dünyamızı da mahvettiler

Simadaki çizgiler kalplere hançer 

Her lahza huzuru deler de geçer 

Ah bu (m)-edenilerin dertleri

Ümitleri boş, hırsları serseri

Duyuyor musun insanlığın sessizliğini

Âlemlerin yıkılıp da devrildiğini 

Dilersen, sor sırrını mesafelerin

Sağır eden bu sessiz ürperişlerin

Yaklaşmada güneş en batıdan

Karanlıklara bulaşmış şafaklardan

Insan ölümle nişanlı, besbelli

Gece, hastalık ve ölümdür asıl sevgili

Bu kirli aynada birikir yollar

Elemler şifa olur , ölüm paklar