Güle a/yaz

ufuklara uçar kuş
kanat çırpar özgürlüğe
kuyularımdan bir Yusuf çıkar
arâf’a tırmanır bir gül
dar gelir cana beden
çöz kelepçelerimi dağlar

çağlar yer ve gök
ulu çınarlar gibi dik başlıdır menzilim
fısıldar sonsuzluktan muştular
kapımın önündedir kaderimin çizgisi
Bir ben bir de anam ağlar

her soğukta üşür bir yanım
ahım düşer zirvelerden aşağıya
kanayan acımın sessiz çığlığıdır
yayılır dört bir yandan sancılar
al düşürdü beyaza sararmış bedenler
vuslata kavuştu ten
şafaklarımı leyl bağlar

en çokta anam ağlar

güle düşer sensiz çiğlerim
ebem kuşağında harlanır göz damlalarım
hasretine düşer yas, ırmaklar olur
her dem kavurur gidişin

saçını okşar bir baba
yetim, öksüz kervanında bir çocuk
eteğime dökülür kader paylarım
gözlerimden akar, kar damlası yaş
..
kozunu oynar zemherinin
oyun bozan çekirgesi
nefeslere mührü vurur
metalin soğuk yüzü

sen koca dünya
yasın var, karalar bağlayacak
ağlayıp inleyecek

cemin kurulur erenler meclisinde
yutkunur bir anne baba eş
zemheride biçilir firak kefenin
salar kendini peygamber çiçekleri
ismi azam rabbine kavuşur şems-i gül
kazınır bir annenin feryadı
örülür özgürlüğüme ağlar

uçtu gitti can
gül kurusu tenlerden dökülür “ ah ”
baharın soğuk bağrında an
taş toplar annemin yüreğinde acılar
kar düşer Güneş’imin üstüne
yüreğim ağyar

ısıt üşüyen bedenimi
dindir ağıtlarımı
ey sevgili yar

İlkay Coşkun
08.06.2009