’’bu zamanın ruhu yok çünkü’’

yad damarlarıyla yaslandım misal,
ruhani öykülerin farkındalığıyla
şimdiki zamanın kipinde elim.
iyelikli yazgı çizgileri tutamlar

dedi ki:

’’o yüzden kendi yok oluşuna dek yabancı olacaksın’’

’’ben de’’

gitmelerim bir adım, yeraltına doğru kamaşırcasına
iklim, terkedilmiş bardakların bitki örtüsü
ruhundan geleceğe üflenen kötülükle raks
bütünlük karmaşanın kan kardeşi
intihar edercesine kesmişler bileklerini
gelmelerim bir adım uzaklık
semaya
kavuşur ölümle başlayanı esenleyerek

ağulu ve yalgın düşlerim çıkamıyor labirenti
huzurlu ilahiler bahşetmiş o azize
kaybolmanın döşeğinde
güzel söz söyleme sanatı yalandır mirim
yalandır sözün kötülüğü
dokunur bana yalnızca sessizlik
bebeğin ağıdından öncesi

avut beni
korkuyorum gelecek olanın adresinden
adıma saplı uydurca
bıçaklanmış ekmeklerle bastırıldı açlığım son zamanlarda
çığlık,
çıpçığlık bozlaklarla ünlüyorum semanıza
yalnızım, yalnızlık gayri müslim parçam
aralıklardan bakıyorum
üçüncü şahıslara
merdivenlerden aşağı düşen yangın
kurtarır anızlarımı
zaman
zaman, çoktan kargıldı
düzlemlerle yan çiziyor buralara dargın

ne çok azınlıklarımız benzeştikçe