anlaşmıştık uykumla sırayla uyumayı
sevda işte ne denir? seviyorum Konya’yı
ben neysem oyum işte, bildiğin bir hiç
kaplar içimi kulluk sevdasıyla, ulvi bir sevinç…

herkesin yolu kendine çıkar arama başka yerde,
bir yol buldum yol içinde başı bulaşmış derde.
eskilerden bir söz vardı, şöyle kalmış hafızamda
ben derdimi seviyorum, şimdikilerde o dert nerde!

çileli insanların davası mı biter
kendi gider resmi kalır yürekte
güzelleştirir iç alemi açan çiçekler
bir tırtılın ihtişamı var kelebekte

değişmeli evet, önce insan değişmeli, hem de temelden
değişmeli çünkü bezmi eleste söz verdi dünyaya gelmeden
bir değişim yaşa ki; imrensin arkandan tüm meleküt alemi
tüm dünya anlasın; hakikati, tevhidi, fiiliyatı, kardeşliği, ve eylemi.

biz hepimiz biliriz ki hayat bir bütün
tebessümle gözyaşı birbirinden ayrılır mı?
bir sorumluluk yükü var ki; iç içe halkalar
can içre can olan, et tırnaktan ayrılır mı..?

biz, kendi göğümüzden rüzgar toplarız
devşiririz çiçeklerden yara tozunu
çiçeğin dilinden anlamayan, özenmesin arıya
biz, kendi yaramızı dua ile sararız.

yusuferdoğan