Bir davet bekledim
bir ufak işaret bir göz kırpması
ya da öyle bir şey işte
fazla söze ne hacet
seni bekledim hep geceler boyu
bu sonsuzluğumuz hiçbirşeyimiz
acı ta içten başlar be
gülüm vurur damarlarımıza gün
bu harami yaşam müsvedde kıyam bana
aynısına dem vurmaların gibi
şalgamın suyu incirin çekirdeği
söneceği günü bilse mum dibine erirmi
özlemlerin çoğalttı beni
gittiğim yer kabul eder mi
kalpazanlara inat bir türkçe ile tercüme ediyorum hayatı
bu şehrin müsvedde yaşamları kıyam bana
acınası bir el dokunuşudur
boğar yüzümü
kime sıçrasam çıldırır gece

ölünesi bir şehirdi özlemim
yokluğumuzda yok olur
geride kalan gül
kapısı açık ise kaçar
muhabbetkuşu yok oluşu seçer
acı ve gerçek biter
bir düzine hayat bu

ne acı ne gerçek
sustukça parçalanır
çoğalır gece
orda bir acı var işte
şurada kuğu balık ve park
kapkara bir an gelir aklıma
içim almaz gülerim

eridikçe mum
güler geçerim
yaşamak hayırlısı ise
hayatın müsvedde
bir kitap gibi okur geçerim


Meskun Mahal / 2008