Vatan ve aşk üstüne kaleme aldığım
Bir isyanın tercümesidir satırlarım
Her kahpenin kurşuna dizildiği
Sevdamınsa gözyaşlarını içtiğim

Ruhuma vurulan prangaları
Benliğimin kitli kaldığı kapıları
Bir kalemin ucunda parçaladım
Yaşatmalıydım aciz sanılan adamı

İnsanlığa kırgın kalsa da bir yanım
Sureti masum çocukları kucakladım
Onlardı bu düzenin en güzel yanı
Herkes den çok onlar için yaşamalıydım

Filistinli çocuğun bakışlarından savaşı
Öksüzlüğün ve yetimliğin getirdiği yalnızlığı
Bir parça da olsa sarıp
Hayat denen acizliğim öyle sonlanmalı

Aldığı soluğa bile sahip olamayan insanlığın
Bunca zulme sessizliği belirtisidir taş kalpliliğin
İnsanın duası sadece kendine ise
Bir hikmeti elbet olacak bu gidişin

Unutulmuş limandan sesleniyorum insanlığa
Mahşer günü hesap vereceğiz kıyıya vuran çocuğa
Elbet mükemmel olanımız yok
Lakin bir oluşumuz nefes olacak kalan çocuklara

Ölüm bir beden aşmamalı denizleri
İnsanlığın kaybolduğu yer olur vurduğu sahili
Yedi kıta dört iklim bu dünyada
Onlarca kahpe olsa da yaşatmalıyız nesilleri

Halk ozanları söylerken türkülerimizi
Varsın kimse anmaz olsun ismimizi
Yeter ki insanlık onuru ile büyüsün
Bunca acıyı çekmiş geleceğin sahipleri