kırık kanadımda alemin derdi
dolanırdım dünya denen viran şehri
fani idim beklerdim eceli
güzelliğin almayaydı benden beni

dilinde ki kelam sevdamın şerbeti
rüyalarına dökülsün derdimin sesi
neylesin deli gönül, görünce seni
avuçlarında durur meşk harının alevi

viran şehrin güzel kadını
şüphedir aklımın karanlığı
karanlıkta yaşadım bunca zamanı
satırlarım ile diktim kanayan yaralarımı

viran şehirde viraneliğin dertlisiydim
seni görmeseydim, yeni ufuklaraydı gidişim
kendimden geçip mazlumlara gidecektim
yine giderim ama sensiz ben neylerim

faniliğin yegane sonu olan ölüm
bu sondan sonrasıdır benim ömrüm
sonsuzluğun için yaşanmalı sonsuzluğum
bu viran şehir bir an sadece seni gördüğüm

güzel kadın, ellerinde sana ait ölmek istiyorum
bu fanilik telaşı ne zaman son bulur bilmiyorum
lakin gözlerinde ebedileşecek biliyorum
dudaklarında sonsuzluğu tatmak istiyorum

masum gönlünde aşk ile olsun ömür
sana aşık benliğimde varlığını sürdür
seni sana anlatacak kadar kelamım yoktur
fakat aşka mana ister isen manası varlığındır

bunca satır ve bunca kelam
kısa ömürde seni aradığım
vazgeçerken seni bulduğum
viran ömrümün aşk bahçesidir