Bir buluttum, yıldırımla vurdular.
Göz yaşlarım akıp, sele karıştı.
Beni öne itip, geri durdular.
Hayatıma bin bir çile karıştı.

Hiç kimse gelmedi, baktım ardıma.
Çare olsaydınız şu feryadıma.
Üzülüp, ağladım kendi adıma.
Hıçkırık sesleri yele karıştı.

Gönülden sevene, engel mi olur?
Beni biraz dinle, dinle ne olur.
Ruhlar birbirini ararsa, bulur.
Seyhan, Akdeniz’de Nil’e karıştı.

Kendi nefsim bile düşmanmış meğer.
Atılan her bir taş sineme değer.
Kimisi göz kırpar, kimi baş eğer.
Gözyaşına bile hile karıştı.

Konuşanlar bülbül gibi şakıyor.
Herkesin dilinden ballar akıyor.
Gülsuları zehir gibi kokuyor.
Zakkumlar savrulup, güle karıştı.

Boş bırakamadım virane yurdu.
Hayat bizi yerden yerlere vurdu.
Çoğu kendisine bir dünya kurdu.
Dereler çağlayıp, göle karıştı.

Yanardağ misali yanıyor canım.
Yere, göğe sığmaz oldu figanım.
Ne emelim kaldı, ne heyecanım.
Ömrüm yanıp gitti, küle karıştı.

Sabri Koca