Battaniyemle konuşmuyorum,
ve lambam tam bir yavşak
önce gölgem beni terk edecek sonra annem
gardolabımın kapısını açıp uzayı gördükten sonra vazgeçtim
tavana mezar taşları asmaktan
onun yerine babamın gözünü koyuyorum kapıdaki gözetleme deliğine
cep telefonundan kurtulalı yaklaşık beş ay falan oldu
sevgilimi aramak istediğimde ikinci el balyoz kullanıyorum
aradığım cevap olmadı hiçbir zaman
sorular bana kan kokusunu hatırlatıyor
ilaç kutularının içine koyuyorum sevdiğim örümcekleri
son kullanma tarihi geçmiş hayvanların
bunalımlı ve herşeyden elini eteğini çekmiş tavırları beni hasta ediyor
sanki tenimden emekli olmuşlar ve musluk kenarlarında yaşlılıklarının
tadını çıkarıyorlar, bunlar beni hasta ediyor,
toplu akşam yemekleri beni hasta ediyor,balolar galalar elektrikli süpürgeler beni hasta ediyor
ve hastalıklarım beni hasta ediyor,sanki beynim eriyor ve kulak zarımdan dışarı et parçaları
çıkacak gbi geliyor,yarasalara elektrik veriliyor içimde ,
onları idama mahkum eden içimdeki otorite
yarasaları asmak için amuda kalkıyor


bana bugün aynadaki ambulans yazısı düz yansısın diye
takla atmış hasarlı bir görüntü getirdiler
onu duvara astım
bana bugün kutsal kitap tersten okunuyor diye
ters çevrilmiş bir çift göz getirdiler
bana bugün yoldaki şeritleri ve sevgilimin ayak tırnaklarını getirdiler
bana bugün faşist bir oturma grubu ile yüz bin lira değerinde bipolar getirdiler
bana bugün arkasından iş çevrilmiş bir takım adamlar getirdiler
onlar takım elbiselerinin ceplerindeki ihanetler ve kredi borçları ile geldiler
ve biz fare zehiri olmak istiyoruz
peynir olacaksak ne işimiz var burada dediler
şimdi şu duvarda asılı duran resimde gördüğün
kovanın içindeki misineler onlar
tanrı onları affetmedi ama onlar tanrıyı affetti...


gardolabımı açıp yazlık yıldızları düzeltme hissimi
kustum az önce mideme,kara deliklerin hepsine boxerlerimi tıkadım
metaor düşmesin diye göbek deliğime kapattım kapıyı öylece
sokaktan geçen ilk insan yüzünün fotoğrafını çekip
kendi duvarıma astım resmini,
altına aranıyor yazıp telefon numarasını bıraktım bizim evin,
her gün o adamı gördüğüm an annemin cebinden
koşa koşa arıyorum evi ve açmıyorum telefonuda
yalnız bu battaniyenin yatacak yeri yok, lamba süzme yavşak
bu aralar yatağımdan çok hoşlanıyorum,
bir dönem yatağın babamla yattığını duymasaydım
belki açılabilirdim ona
ve düzeltebilirdim cehennemin karakterini,