Ne zaman şiir yazmaya kalksam
Dilim sürçer susar birden lal olur
Yalnız ben değilim suskun olan
Gün suskun gece suskun

Türküler bağrımda yankılanır
Yanar bu yürek derinden
Sensiz kalınca bu yüreğim
Sözler acıya dönüşür ağıt olur

Acılar içinde kıvranır da kıvranır
Ne zaman bir kaya çatlar
Düşünce suya bir çığlığa dönüşür
Kararır sular kabarır da kabarır

Sen çatlayan dudağımda bir damla su
Kamçılanır birden içimde yaşam tutkusu
Parlayan yıldızlar sonsuz mavide birleşir
Rahatlarım o anda hüzünlerim dağılır

Sıra dağlar misali yüreğim pare pare
Göz yaşlarım dökülür sensiz yadıma
Fırtına dönüşür sevdan yüreğimde
Hüzünler dökülür gün geceye mühürlenir

Hasretin ağır geldi yorgun düştü yüreğim
Yumulur gözlerim yumulur da yumulur
Sevdana yenik düşerim
Bir daha açılmamak üzere
Kapanır gözlerim




Fatma Ayten Özgün