GÖNÜL BAZEN UYKUYA DALAR


Gönül bazen uykuya dalar.
Bir sesssizlik kaplar her yanını,
Kimseler duymaz feryadını,
Yalnızlıklar içinde kaybolursun...


Gönül bazen uykuya dalar,
Sanki seni yok sayar,
Hayatın verdiği zaman daha gelmemiştir,
Yalnızlıklar içinde kaybolursun...


Sabahlar sanki olmazdadır.
Güneş ise doğmazdadır.
Sanki hayat donmaktadır.
Yalnızlıklar içinde kaybolursun...


Unutmuştur hayat sanki seni,
Yok mu saymıştır o zaman ne?
Kalabalıklar içinde yalnızlardasın.
Yalnızlıklar içinde kaybolursun...


Gönül uykuya dalar bazen.
Ya zamanı gelmemiştir.
Ya seni hala denemektedir hayat.
Yalnızlıklar içinde kaybolursun...


Umutlar sanki sıraya dizilmiş,
Hayat sanki her şeyi saklamakta,
Gönüller bir nevi çırpınışlardadır .
Yalnızlıklar içinde kaybolursun...


Bazen de hiç dostun yok sanırsın.
Tüm sözler yüreğine dokunur.
Umutsuzluklar içinde kaybolursun.
Umutsuzluğun yalnızlığına karışır...


Derdini paylaşacağın bir dost bulamazsın.
Umudunu umuduna karıştıracağın,
Başını omuzuna yaslayacağın,
Yaren bulamazsın gün akşam olur...


Umut neydi sence hayat nerelerde?
Yalnızlıkla umutların depreşti.
Yüreğin umutsuzluğun çerçevesinde.
Ey rüzgar este şu yorgun yürekleri,
Uykudan uyandır kaybetme şu aciz yürekleri,
Yalnızlıkların o dipsiz karanlığında.....


Demet Akyürek