Bir gün bir bakmışım, kitap koynunda "ölmüşüm"
Şunu kesin derim: meğer ne kadar az gülmüşüm

Aramıyorum artık içimde kaybolan dünyayı
Hayra yormaktan yoruldum her kötü rüyayı
Çirkende dahi güzellik gören bir ruhum var
Dünya zindanında şarkı söyleyen mahkum var
İşte "O" benim, kuru otlara gülen tek yüz
Güzeldir daima yaprakların sarardığı güz
Her şeyi tattım: aşkı, yalanı ve hisleri
Mutluluktu sulu gözlerimdeki akisleri
Saçımı okşayan güneş, anam kadar güzel
Her sabah sarar beni, altın saçlı matmazel
Karıncalarla konuşan bir deliyim, gülün!
Gülünü ben büyüttüm ona aşık bülbülün
İnsan çabuk kuruyan sevgi, şefkat çeşmesi
Anlıktır şahsını başkasına değişmesi
Ama "O" ta ana karnındayken yanımdaydı
Hakkını yiyemem, her zaman her anımdaydı
Ne diyeyim, siz kalın, boş işlerle başbaşa
Ben hayranlıkla bakacağım hatta bir taşa

Bir gün bir bakmışım, mezar koynunda gülmüşüm
Şunu kesin derim: meğer ne kadar çok "ölmüşüm"