Bazı hikayeler başlamadan biter.
Son’ bellidir ne yazık ki..
Karşılaşma, göz teması, çekip gitme..
Üç aşamalı yenilgi.

Üzerime gelme hayat
hükmün bir kanat çırpmaya bakar.

Bu kadar dağlanmışmış iken yaramız .
Şiir değil roman yazsak, aciziz.
Meftun olmuşuz beyaza yaza, söze saza..
Bir cümle ile dokunsak bir cana..
Baharı beklemez, güze deva olur sözümüz.

Ve bunca sıkıntının arasında, ben
Aşka tutunarak hayat bulmaya çalışıyorum.
Vurgunluğum sana değil, bil!
Gözlerinde ki hüzne yenilmişliğim.

//..’Can çekişmek’ diye bir şey var ya hani
İşte aynen onun gibi,
direniyor..aşk’a olan inancım..//

Yüreğe kor düşmeyince akıl tutuşur mu?

Birbirine kavuşmayan, ama
hep aynı döngü içinde yer alan
mevsimler gibiyiz.

Dönüyoruz, yörüngemiz meçhul.
Gök delik, çatı akıyor.
Az kaldı kova doldu doluyor...
Sabrımı büküyorum bir güzel.
Ellerimi yıkıyorum sonra iyice.
Ak pak oldular.

Sen bana şiir ol, ben sana şarkı
Sen yeter ki omuz ol, ben veririm sırtı.


Her şeyi çarçabuk nasıl da unutuyorum.



Dilruba Emine Genç 02 Mart 2018 Cuma /05:30