Hiroşima’da atom bombasından kurtuldu,
Apikal tarzda büyür sürgün verirken başı.
Japon’la Kore’linin aklı fikri tutuldu,
Bilinmez soy ağacı yüz yılı aşar yaşı...

Sonbaharda dökülür, turist çeker yaprağı,
Altın rengine döner görsel şölen yaşatır.
Tapınak kutsal sayar, Çin’dir vatan toprağı,
Özütü beyni okşar, hafızayı kuşatır.

Dinazorlar çağından kalan canlı fosildir,
Kentlerin havasına aldırmadan yaşıyor.
Ilıman iklimlerde üreyen bir nesildir,
Kapsülü, drajesi okyanuslar aşıyor...

Heidelberg Şatosu’nda yürüyüşlere çıkar,
Bu asırlık ağacı Goethe pek çok severdi.
Yelpaze yaprağına bilge gözüyle bakar,
Güçlü bir bellek için hergün bir yaprak yerdi...

Manisa Ulu Park’ta, Yalova Çiftlikköy’de
Beşiktaş’ta Ihlamur Kasrı’nın girişinde.
Kanlica’da Sabancı Yalısı Ömer Bey’de,
Balıkesir’de çoktur, görürsün erişinde...

Çin düğün yemeğinin, baş malzemesi denir,
Meyve çekirdeğini gurme aşına katar.
Pişirilen tohumlar çerez olarak yenir,
Adına ’gingko’ derler, hayatla aşık atar.