5.Kural

Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. "Aman sakın kendini" diye tembihler.  Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği: " Bırak kendini, koy gitsin! " Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var!


Gitme gittiğin yol, yol değil etme derler,
sözden anlamaz gönül, illa ki görmeliyim.
aklını başına al, nasıl varırsın yalnız derler,
omzumun üstündeki baş değil, yüreğim rehberim.

korkmuyor musun, sonun felaket,karanlık derler,
korku nedir ki yangınlar çepeçevre sarmış pişmeliyim.
zayıf düşersin, kaldıramazsın bu yükü derler,
boynum bükülür, lal olurum O bana yeter derim.

sormayın sebebsiz değil bu gidişlerim.
bir can var bende candan öte, bir özge sevişlerim,
sormayın bilmem varır mıyım, nasıl bilirim.
bir aşk var bende aşktan öte, bu yol üzeredir gidişlerim.

sormayın felâketi, korkuyu bana, kendimi kaybetmişim.
bir akıl var bende divaneden öte, kuytu karanlıkta ışığı arayan miskinim.
sormayın yükü bana, çeken şikayetçi değil öyle benimsemişim.
zayıf bedenim toprak olacaktır birgün,
birgün can kafesten uçar uçar konar yokluk yurduna bulur ümidim.