1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
717
Okunma
hava durgun ılık yaz
araba yürüdü kaldırım beyaz
son ışık parlayıp söndü
perdeyi araladı küçük kız
sevincin yüzü güldü
kötümser bulutlar ağlamadı
kedi sen ve ben
aramız beş metre metropol çıkmazı
hep cisim
hep kırık sanat
sana el ile hitap ediyorum
rüzgarın estiği yönden sıvazlıyorum yeleni
geçecek insan dostlarım boşluk ırmağından akıp
şarkılar söyleyecek ölüler karanlıklardan sarkıp
tavanı umarsız bu yeryüzü şenliği
tel tel dökülecek zamanın içselliğine
anıları toplayacak çürük ellerim
ve kabuslarımda aşkım
donuk renkler çizeceğiz anlamsız yarınlarımıza.
Cevap Yaz