Bir sessizlik çöktü içime birdenbire
Düşünüyorum çoğu şeyi derinden derine
Hava dersen çok sıcak bunaltıyor yine
Hüzün sardı etrafımı sorarım kendime ne diye

Ben de derim ki kendi kendime...

Bir rüzgar gibi gelip geçiyor zaman
Ne tarafa eserse sürüklüyor beni durmadan
Ertelenmiş baharların yüklü kaygılarından
Yoruldum diyemedim hiç bir zaman

Artık eskisi gibi gülmüyor yüzüm
Neden bitmiyor gönlümdeki hüzün
Günbegün tükendikçe ömrüm
Ne oluyor bana söylesene gözüm

Gözüm de bana bakar der ki...

Sonbahar olmaz ki hep bahar
Sevdiklerin ayrılır diyar diyar
Vurur durur denizdeki dalgalar
Eser geçer deli deli rüzgarlar

Kuş olup uçsan hep havada
Yüzsen mavi yeşil sularda
Hayallere dalsan arada sırada
Hüzün dalga dalga gelir sana da

Tut ki gün sonrası gecedir zaman
Ay’la yıldız var her yeri aydınlatan
Kısacık ömürden geriye kalan koca bir yalan
Üzülme boş ver sen yine gülümse her an

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 18.08.2014