Geleceksen gün olur da, vakit çok geç olsa da gel
Bahar bitip zemheriyle, beyaz gülün solsa da gel

Erken değil ecel vakti, son nefesim vermiş iken
Artık benden af dilemek, için vaktin yoksa da gel

Çaresizlik filiz verip, kök salarken yüreğine
Sesim gelip kulağına, seni burdan kovsa da gel

Bir kabir bu, altı üstü, say ki içre ateş düştü
O toprak ki sana küstü, sitem, sitem koksa da gel

Ölümü gör, sen ölmeden, kalan ömrün hiç gülmeden
Azap olup yüreğinden, hicranlara dalsa da gel

Geç gel, çok geç, vakit tamam, sana tekrar katlanamam
Bu haberi ben salamam, fırtınalar kopsa da gel

Dua etme, gereği yok, gözyaşına talebim yok
Gayrı benim zamanım çok, ecel seni sorsa da gel

Hayallerinde düş’ünde, “ben nerdeyim” bir düşünde
Başucumda taş üstünde “sebep sensin” yazsa da gel

Helalleşmek istemedim, sende “hakkım” kalsın benim
Ötelerde bu talebim, seni yakıp yıksa da gel

Ben bir öldüm, sen bin kere, ölüp ölüp diril hele
Bir işkence, bir velvele, o gönlünü sıksa da gel

Hep geç kaldın, geç kal yine, vuslat yasak sevenine
Sevinemem geldiğine, beni diken sarsa da gel

Bekle, elbet haber gelir, acı haber çok tez gelir
Bilmem “o an” ne söylenir, “diyecek söz yoksa da gel”