sana az gülsem
incinir dalında bahar
sussam
bileklerime kadar kar..

-üşüyorum-

düğümü çözülmüş bir nefes
ısıtır çoğu zaman bedeni
ve ışık
perde kıvrımlarına saklanmış
bekleyişlerin dilini öğretir
uykusu kaçmış yüreklere ki

bir düş/üş
sekerek yolunu bulur
kaçar kuytularına
bir sözün
saçlarına değdiği

-an/da

aşktan değilse eğer,
yokluğundan da değildir
hastalık
ateşin çıkar
ve zorlar bileklerini
nabzının...

-ben dedim bunu-

açılırken lirik ağrıların atlası
sorulmamış soruların beklentisi
özlem olup bulaşır alt dudağına
bir ıslık gibi ki

bir kasaba,
bir deniz
bir de kimsesizlik karşılar seni…

yüzün/
-kelimelere aşinadır-

bu
yüzden
benden önce,
şiirlerini yazan yüreklerin
anlattığı bir trajedi olur hayat ki

derinlerimde yıkanabileceğin
kuyular kazıyorum sana
ırmak/ırmak
gel ve ıslan
demek yaşamak..


(…)