böyle mi yaşanırmış mevsimler yıllar boyu
böyle mi dönermiş gün kısalıp uzayarak
böyle mi düşermiş yapraklar önce bir bir
sonra seller gibi boşanırcasına aniden
ve böyle mi doğarmış güneş,
böyle mi açarmış çiçekler taç taç, rengarenk?
farkına bile varamamışım senden önce.
ne nefesler alıp vermişim fütursuzca,
günü aya, ayı yıla eklemişim umursuzca.
ağlamışım gülmüşüm bahar yağmurları gibi kısa kısa.
üşümüşüm zemheride, yanmışım Çukurova’da,
gezmişim de yedi iklimi görememişim bir birinden farkını,
dağlar tezek, bulutlar pamuk gelmiş gözüme.
misket oynayan çocukların günü gibi harcayıp gitmişim ömrü,
kadrini kıymetini bilmemişim senden önce.
şimdi iliklerimde hissediyorum her mevsimi,
kışta seninle üşüyor, seninle ısınıyorum ta yürekten
günler anlamlı artık farkındayım uzayan kısalan gecelerin,
baharlar çiçek çiçek içimde, her çiçekte bir sen var,
dökülen yapraklar habercisi yeni baharların,
senden sonra.
korkutuyor artık ölüm beni, ürpertiyor içimi,
ne kadar önemliymiş alınan nefesler,
ne kadar anlamlıymış kalan zamanlar senden sonra.
yeşile bezenmiş dünyam ve gelecek zamanlar,
içim dışım sen olmuşsun,
al ruhumu
al ruhumu sevdam,
gözlerin de beni yeniden yarat....