Ağlıyordu ilk gözağrım

Ağlar gördüm ilk gözağrımı
rüyamda bu gece
perişandı saçları dağınık
yüzü asık dudağı sarkık
eşarbı boynuna dolanık

Başı kalabalıktı yaklaştım
’hayr ola!’ dedim rasgele
Sesimden bilmiş olmalı ki
döndü baktı baktı yutkundu
diyemedi ne diyecek idiyse
yüzünü gözünü burnunu sildi
dönmedi bir daha bana
ama ağlıyordu hala

Kabuslar içinde çıkmıştım sabaha
huzursuzdum, ne diyeceğimi
neye yoracağımı bilemiyordum

kardan beyaz mahsun yüzüyle
topuğuna değin uzanan mısır püskülü saçıyla
yanımda yanıbaşımda karşımdaydı liselim
Durup dururken nerden çıkmıştı karşıma
hem böyle perişan dağınık isyankar
Hayal mıydı rüya mıydı şaşkındım
Toparlanıp kendime geldim
telefonları notları karıştırdım
müşterek arkadaşları aradım
sordum soruşturdum duyan bilen yoktu
bulamıyordum bir türlü izini
çözemiyordum kabuslu rüyanın gizini
.................................................
...............................................

Çıktım günlük gazetelerimi aldım
almaz olaydım baktım bakmaz olaydım
birinci sayfanın orta yerinde bir resim
üzeri örtük biri yanı başında çırpınan
saçını başını yolan rüyamdakinden de
perişan haliyle ta kendisi!...
Vurulan delikanlı oğluymuş!..
Kahr oldum,kanım kurudu
Gözlerim doldu eve döndüm
doyasıya ağladım için için
bilemiyorum niçin!!!