Badem çiçek açtı geline bir bak
Al aynayı gülüm eline bir bak
Göremedim ki ben senin ile fark
Gülüm gelin olmuş dedim ağladım

Hayranım bülbülce tatlı diline
Sencileyin güleryüzlü geline
Kaptırdım gönlümü seher yeline
Gülüm elin olmuş dedim ağladım

Gül açılır gonca güle bakarım
Çağla çiçek açar dala bakarım
Saçlarına telli duvak takarım
Yine bahar gelmiş dedim ağladım

Bülbül gül dalında figânla öttü
Her sabah gülüne içini döktü
Güle hasret kâlbi derinden söktü
Gülüm benim solmuş dedim ağladım

Kar beyaz bürünür dağların başı
Gönlümde görünür baharı kışı
Yârinden gönülsüz ayrılan kişi
Aşk çiy düşen gülmüş dedim ağladım

Bir daldan bir dala kuşlar ötüştü
Gül ile bülbüle bahar yakıştı
Bir dağdan bir dağa, güneş yatıştı
Aşk çileli yolmuş, dedim ağladım

Şaban AKTAŞ
13.02.2018 - 17.47

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ




AYNADA SIR YOKSA BİR ŞEY GÖRÜNMEZ

Aynada sır yoksa bir şey görünmez
Sevda ile gönül aşka bürünmez
Sırra kadem basıp yitip gittin sen
Sensiz ömür boyu adım yürünmez

Sevmesem hayâlin göze gelmezdi
Göz göze bakarken közün değmezdi
Gönül hasretine boyun eğmezdi
Sensiz karlı dağlar duman bürünmez

İlkbaharla dallar gelin oluyor
Çiçek çiçek arı balın alıyor
Gülüm elvermiyor elin oluyor
Sensiz gönül erim erim erinmez

Gözlerin gözüme derinden baktı
Dağlandı yüreğim eridi aktı
Kızılca kıyâmet serinde koptu
Sensiz duman bulut yelde sürünmez

Sen gittin üflendi kıyâmet suru
Ardından aynada bin türlü soru
Aşkıma sır oldu yüzünün nuru
Sensiz ay yüzüne ışık bürünmez

Aktaş’ım seninle deli divane
Gözünün ferine düştü pervane
Gönlümün güneşi gülüm bir tane
Sensiz gönül aşkla ışka sürünmez

Şaban AKTAŞ
13.02.2018 - 11.12

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ



PAYE

İnsan olmak ise gaye
Sen de al bilimden paye
Işığa uç, aşk ile yan
Gerisi boş bir hikaye

Bilimin yüksek okulu
Adam eder miskin kulu
Ağlar meczup sulu sulu
Odur en rezil pespaye!

El emeği, gözün nuru
Azim, sebat, alınteri
Her gün bir adım ileri
Yücelirsin paye paye

Bilim erdemli bir iştir
Onurluca gerçek düştür
Cahilliğin sonu güçtür;
Çağdaş insan olmak gaye!

Şaban AKTAŞ
11.02.2018

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ
Karain Mağarası ANTALYA - TR




KOCAMIŞ AĞAÇLAR

Dal budak budarlar bir gün
Gövdeni yerde bulursun
Kesilir kanadın kolun
Sobalık odun olursun

Şaban AKTAŞ
10.02.2018



ACILARIN EŞİĞİ

İnsan acıya katlanır
Bilerek ve isteyerek yapar bunu bazan
İnsanlık, sevgi, şefkat, merhamet adına,
Gel gör ki karşılığında
Daha büyük acılar yaşadığı da olur,
Belki de gördüğü
Görebileceği en büyük nankörlük odur...

Acısı dayanma eşiğini aştığında
Savrulur göklere kül duman
Bir değil, binlerce dünyanın arasında
Serseri bir mayın, başı boş bir gezegen
Kuyruklu bir yıldız gibi dolanır durur...

Her gün batımında yüreğine batar
Ve yüreğinde ağarır tan
Artık sanki insan insan değil
Belki Föniks, Anka kuşudur
Her sabah kendini külünden yaratan
Altın ışıklarından güneşin
Ufuklara kan kızıl güller bırakan...

Cehennem ateşine verilir
Çivilenir, çarmıha gerilir bedeni
Ölür ölür dirilir
Belki bir mesihtir o , belki bir derviş;
İnsanın başına her acı gelir, katlanır
Her acı zamanla unutulur tatlanır

Boş kovanlar bal dolu petek
Az mı dolaştım engin ovaları
Uçtum göklere, dolaştım yıldızları
Astım gecelerce gözlerine tek tek,
Yandı yandı söndü bedenim
Çölden göle, külden güle dönen benim...

Şaban AKTAŞ
13.02.2018 - 21.46

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ




HAYAT BU!

O kadar kolay değil
"Ol!"demekle
Olmamış her şey bir anda
Oluşmaya başlamış
O Büyük Patlama’yla

Güneşten kopmuş dünya
Yanarmış, yanarmış
Soğumuş zamanla
Sular; okyanuslar
Denizler göller oluşmuş

Sularda başlamış hayat
Önce tek hücreliler
Evrilmiş zamanla
Eskiden at, it kadarmış
Dev dinozorlar varmış

Ezel ebed arası
"Bir o yana, bir bu yana"
Evrilip devriliyoruz,
Gâhi otum, gâhi taşım
Hayat bu arkadaşım!..

İnsan isen ne mutlu sana!..

Şaban AKTAŞ
10.02.2018 - 10.47