ve gökler şahidim olsun ki  bu dünya ikimize de pembe bir mezarlık elyâ !


I



Ey toprağına üşüyen yağmur ,
göğsümden kayıp giden yıldız
ruha eş değer yalnızlık

bilincime düşen ölümleri saymıyorum artık
göğüs kafesimi yırtan sancıları
ve gökgürültülerimin sessiz çığlıklarını

vicdan perdelerimi kapattım
kim kucaklayacak yitip giden ömrümü
söyle kanayan bir ruhu
hangi tabuta koyacaksın elyâ !


bu dünya babası belirsiz piç bir çocuk aslında
tut ki
hükmü sürülmüş
ve kalemini kırmış tüm güzelliklerin

tut ki
gözlerime perde inmiş
sense bir karanfil sarhoşluğunda
gözlerini açıyorsun yeniden derin bir kaybolmuşluğa
ömrüm hep emanet kimsesiz ruhlar kervanında
ve
inceldiği yerden kopuyor tehcir edilmiş ne varsa
çünkü
her katil cinayet mahalline geri dönermiş mutlaka


II

sağlaması yok bu hayatın elyâ
soldan sağa yazılan kısacık bir cümle ile son buluyor düşler
ve ölüme ramak kala yaşanıyor en güzel hisler

beynimde deli bir intihar patlıyor
ellerimin kanı çekiliyor ölüm hizasına

de ki
aşkı bölen bendim sonsuz bir uykuya
ve tabutsuz gömüldüm yürek mezarlığına


6 şubat 2018

Esra Keskin