Bazen canım öyle çok yanıyor ki!
Canımı canımdan ayırasım,
Ruhumu bedenimden sıyırasım geliyor.
Bazen içim öyle çok kanıyor ki!
İçimi dışıma çıkarasım,
Yüreğimi ellerimle yıkayasım geliyor.
Hayat bazen öyle ağır geliyor ki,
Omuzlarımdaki yükten kurtulasım,
Kendimi özgür bırakasım geliyor.
Bazen öyle çok bunalıyorum ki,
Artık gözlerimi açasım,
Çok uzaklara kaçasım geliyor...
Sonra sen geliyorsun aklıma.
Canımdaki can,
İçimdeki kan olduğun geliyor.
Dertlerimin elebaşısı,
Sevdamın karası,
Gönlümün yarası,
Başımın belası olduğun geliyor.
Ve ben hiçbir şey yapamıyorum.
Senden öteye bir adım atamıyorum.
Gözlerin geliyor aklıma tutuluyorum.
Gülüşünü düşünüyor,
Sana tekrar tekrar vuruluyorum.
Bin parçaya bölünsem de,
Bendeki sana tutunuyorum.
Sonra da bu benim kaderim deyip,
Her cefaya katlanıyorum.
Demem o ki;
Ne seninle ne de sensiz yapamıyorum.
Bu aşka düştüğümden beri,
Sensiz nefes bile alamıyorum.

Celal BAHAR