İstanbul bir cennet gözümde
Seni yaşatır içimde
Seyrediyorum yedi tepenin en yükseğinde
Hafif bir meltem esintisinde
Romantik bir müzik sesi
Bozuyor gecenin sessizliğini
Balıkçı kayıklarının ışıkları göz kırpıyor
Sen olmasan da hayalin gözlerimde canlanıyor

Yoksun yapayalnızım kendimle
Yaşamak çok zor bu koca şehirde
Bilmiyorum nerdesin hangi yaban gönülde
Bir çarşaf gibi örtmüş mehtap marmarayı
Yakomozlar göz kırpıp konuşuyor fısıldaşarak
Masallarda ki deniz kızı ol yaklaşarak
İkimiz de tutalım bir dilek
Belki bir gün gerçekleşir diyerek

Hep bir koşturmaca olur bu saatlerde
Kimi evine götüreceği ekmeğin peşinde
Kimisi de geç kalmıştır gideceği yere
Oysa
Ben seninle sensiz
Yudumlarken piyer lotide kahvemi
Sen benden habersiz
Ben kendi halimde
Kaçırıyorum gözlerimi çevremdekilerden
Sorgulayan meraklı bakışlar rahatsız ediyor
Ah be İstanbul
Bu kaçıncı kezdir ağlatışın
Yalnızlıklar da kayboluşum
Seviyorum seni yine de her halinle
Biliyorum
Ben seni terk etsem de
Sen etmeyeceksin ...




Refik
04 . 02 . 2018
İstanbul