Avare...
Gönül yine hicrana daldı
Yadında saklı zamanlar hüzün yaşattı

Göçüp
Gidenler hani ne bıraktı
Hasret, firkat, vefa yine sinemi sızlattı

Aranır
Özlenir olan bir hakikat
Şimdi çok uzaklaştı, haz, zaaf kuşattı

Saadet
Huzur, sürur, sadakat
Sahte mutluluğa bırakıldı, hal haraptı

Ebet
Ve nihayet kim için vardı
Mizan insan için elzem olan hakikatti

Cahalet
Enaniyet, cür’et, ukalalık
Bir şey sanıldı, arsızlık, pişkinlik arttı

İlim
İrfan, bilgi, hikmet, edep
Akıl, bilinç, idrak, basiret için mutlaktı

Zaaf
Ve zannına kapılan beşer
Şer olana, hayrı bulunmayana adandı

Cazibe
Yalnızca zaaf ve beklenti
İçin fırsat yapıldı, hesapsızlığa kayıldı

Ruh
Vicdan, akıl, irade sadece
İnsan için farkındalıktı, zan aklı kararttı

Ömür
Nasıl bir hesaba muhtaçtı
Nihayet, ebede açılan hayat değil miydi

Aldanan
Avunan, zaafa sığınan
Ecel vaktinde ne yaptı, niye şaşkın kaldı

O an
Başkaydı, vakit tamamdı
Her emanet ve kudret akıl için imtihandı

Her
Yanılgı ve hata bir zaaftı
Israr eden, kastı aşan, nefsine adanan aldandı

Mustafa Cilasun