Sabahı olmaz karlı dağlardaki gecelerin,
Bozkırlarda açmayı bekleyen çiçeklerin,
Bahar sabahını bekler gökyüzü,
Yalnız şafaklar aydınlatır,
Kıraç toprakları…

Ninni sesleri bozar gecelerin sessizliğini,
Sabahı olmayan küçücük pencereli kerpiç evlerde.
Kuşların kanatları yalar geçer karanlığı,
Şafakla sabah arasındaki zaman kesitinde,
Uyandırılmayı bekleyen kıraç topraklara doğru uçarak…

Geceleri ile gündüzleri farksızdır
Bin bir gece masallarında yaşayanların.
Rüyaları yalancı,
Tutkuları yalancı,
Sevgileri yalancı…
Onlar habersizdirler sabahı olmayan gecelerden,
Kendi zamanlarında yaşarlarken…

Ve biter elbet geceler,
Ulaşır baharla birlikte sabaha,
Kanatları karanlığı yalayarak uçan kuşlar…
Kavuşur siyahi bozkırlar aydınlığa,
Çiçekler açar,
Sabahı olmayan geceleri aydınlatan umutlar,
Uyandırılan topraklarda…

Ertesi gün,
Yeniden kurulur
Sevginin egemen olduğu dünya…
Paylaşılır
Günün aydılığı,gökyüzünün maviliği,
Havası,suyu ekmeği…