1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
848
Okunma
terkedişler hep sessiz
ve sarı...
en yeşil mevsimde bile
sevmedim ayrılmayı
aylardan eylüldü günlerden salı
gökyüzü sarıya boyalı
ruhumdaki saf çocuk üşüyordu
ölüyordu herşey
ıslık çalıyordu adamın biri...
ve ben anlamıştım herşeyi
sadece yalandı tüm sözlerin
tek bir gerçek vardı:
gittin...
çocuksu aşkımın gözlerine mil çektin
gittin...
ruhumun en el değmedik,en bakire,en güneşli yerine
karanlık tohumları ektin
gittin...
kış ayazında üzerinde elbisesi olmayan bi insan misali
titriyordum ölesiye
ölüyordum sen gittin diye
bittim
Cevap Yaz