mutlu olmak yüzümün gülmesi ise,
kahkaha değil ama
ufacık bir tebessüm belkide!
sen güldürdün yüzümü;
en ağlak günlerimde.
gözyaşlarıma bir amaç verdin
ağlarken gülmeyi
kaybederken kazanabilmeyi öğrettin sen...

sen rehberim oldun en karanlık kuyularda
ışığım oldun
gecenin bir yarısında!
titreyerek uyanıp da yatağımda;
sıcak bir şey aradığımda
yorganım oldun ayaz sabahlarımda.
korkuyu gözlerimden sildin
umudum oldun yarınlarıma!
konuşmadan anlatmayı öğrettin
o tatlı bakışlarınla...

yaşamanın değerini senden öğrendim,
aldığım her nefesin kıymetini yada.
usulca yanıma sokulup ellerimi her tutuşunda,
yalnız olmadığımı anladım,
ıssızlığın ortasında!
küçük tebessümleri topladın
en güzel gülücükleri yaptın pamuk ellerinle.
bana gerçek üstü masallar anlattın
uykusuz gece yarılarında.
ölümü anlatırken bile
gülerdi yüzün.
sen olmasan ne yapardım bilmiyorum
ama iyi ki varsın be aşkım!
seni çok seviyorum...

canım aşkım AYSEL’ime...