Batan güneşin ışığına hüzünleri yükledim
Gecenin sessizliğinde karanlığa inat seni bekledim
Yıldızlar şahidim ay ölüm meleğim oldu
Gözlerimden kan akarcasına ağladım

Yağmurun saçlarımı ıslattığı tenha köşelerde
Kanayan tutsak yüreğimle sevdim seni
Aşkın kıyısına vurduysa gözlerin
Zehir gibi de olsa sözlerin
Hele ismini söylerken yok mu ah çekişlerin
Gitmiyor düşlerimden

Koşarcasına gelmelisin
Kalmasa da derman dizlerinde
İşte öylesine hasretim sana
Ve sevdim seni her şeyimle
Yazılmışsın alnıma silemem
Kaderimsin yaşam sebebimsin
Gelsem dünyaya yeniden
Bir daha severdim seni
Laf olsun diye değil
Ta içten en derinden can evinden
Yüreğimin en kuytularında

Hani toprak çağırır gözlerin bakar ya yere
Ecele teslim edersin kendini
Sorarlar kişiye nedir senin derdin
Verirsin hesabını ettiklerinin
Ödersin bedelini kaderin
İşte ben de böylesine
Hesapsız kitapsız koşulsuz
Ölümüne sevdim seni
Karşılıksız çıkarsız beklentisiz
Kalsan da sen duyarsız
Seni sensiz yaşıyorum
Hayatı senin anlayacağın
Çok sevdim seni yanarak yıkılarak
Aklıma her geldiğinde ağlayarak
Alıştırsam da yokluğuna kendimi
Zor da olsa unutmak
Olmuyor bir tanem sensiz olmuyor
Kalbimden maziye gömdüm kendimi

Rengarenk aşk gülleri solmadan
Seninle geçen gecenin sabahı olmadan
Ürkek adımlarla sessizce gidiyorum
Gitmeliyim
Dudaklarına kondurduğum busem soğumadan ...




Refik
15 . 01 . 2018
İstanbul