Sen D(ada)
gün batımlarını sevdin hep
hoş gün doğumlarının da gönüllü nöbetindeydi
uykuya hasret gözlerin


biliyorum D(ada)
O kadar çoktu ki
ruhundaki tırnak izleri
bu yüzdendi belki de
sabah ayazına bırakılan çiğ süt gibi
özgür bırakışın tenini

yüzünde oluşan çizgilerdeydi geçmişin D(ada)
ve gururla seyrederdin aynada
yaşama kafa tutmuş bu cesaretini


doğaçlamayı seviyordun
suflör ezberleri yoktu sesinde
kontrolsüzdü sevişmelerin
sonrası
uykunun dinginliğine teslim ederdin
esrik bedenini



ah D(ada)
şimdi sımsıkı tutsaklığı kelimelerin
lal olmuş dudaklarında
ki belli soluğundaydı
saatte bilmem kaç mil esen fırtınalar
bu yüzdendi buselerindeki pranga

merak ettim hep D(ada)
nasıldı kendi alevinde yanarak yaşamak
ve hala ısıtabilmek ayaza düşmüş yürekleri

ölümün rengi beyaz mıydı D(ada)
ki usul usul giydin üzerine

ters yüz eden neydi ömrünü
geri adımlarla çıktın yokuşları
vedan uzun sürsün diye mi
ıhlamur ağaçına astın
buram buram kokan son bakışını

söyle D(ada)
insanı sırtından vuranlar
el etek öpüp af diliyorlar mı orada
yoksa yaşıyor olmaları mı c-eza onlara...!!!

Figen Yarar

15/Mayıs/2008



Dada : Namusu uğruna kendini öldüren efsanevi Girit’li bir kadın.