bu şehrin sokaklarında yazdığım şarkın
meyhaneme her vardığımda çalmaya başlardı
gönlümün meyhanesiydi sokağın
adımladıkça dökülürdü sevda şarabı

gerçeklerin can yakan hikayesinde
hayallerin gerçekleşmeyen sentezi
hasret ile ebediyeti iliklesede
sevda şarabında kesilmezdi umudun sesi

sana olan sevdam ömrüm sayılır
çocukluğumdan alev almıştı hayatım
seneler senesi bu meyhanede yaşar
gölgenin peşinde dolanırdım adım adım

sorsam kelama kavuşmazdı hislerin
bakışlarını alı koyduğu adımlarınla
yaşayışınla sevdalı bilinirdin
bilirdim ben değildim bu muamma

olsam, kalkıştığım itiraflar sukuta
bakışların dalmazdı ben uzak
bensiz yazılacak olan yarınlara
akıp gitmezdi zaman yanı başında senden yasak

fikir değirmenlerinde ezilen zaman
yüreğime zehir misali dökülüp durdu
ruhumu gasp edip bedenimi kölesi edinen
bil ki bu aşığın dularında ömrünü ömrüne koydu

rüya denizinde görür olsamda meşk fenerini
çözemezdim yelkenlerimin rotası olacak
sevdanın vuslata esen rüzgarını
kim bilir belkide takvim sade bu denizde solacak

soluğumda dökülen sevda baharı
dualarına adımı yazar mı gözyaşın
sen gelmedikçe de dinmeyecek yüreğimin harı
çık gel ansızın kaç olursa olsun yaşın