“Sev” deme! ..Sevemem ben! .., Bilmediğimden değil
Sen yolun başındasın, ben döndüm yorgun-argın
Çekip giden birini beklediğimden değil
Sis’li sevişmelere yüreğim bile dargın

Ne varsa heybemiz de harcadık azar azar
Sanma ki hovardaca dolaştık çarşı pazar
Maziye sorsan bizi, “ağladık” diye yazar
Baktığın gözlerime göz yaşım bile dargın

Sen goncasın, açmamış, bahar bekleyen sebi
Gül açınca solarmış, ben de bulma sebebi
Gayrı aşk bizim için bir Mevla’dır, bir Nebi
Aşk dolu sözlerime kalemim bile dargın

Sevmesem seni üzer, sevdim desem bir yalan
Gönlüm de aşktan yana “enkaz’dır” arta kalan
Lafları geveleyip, konuşsam “falan-filan”
Yalan gülüşmelere dudağım bile dargın

Sen zehr-i tadacaksın, ne söylesem nafile
Ben de böyle başladım, bir telaş bir gaile
Ayar-ı “değer” sanıp, bir aptal sarraf ile
Altın devşirmelere terazim bile dargın

Sevmem! ..Sevmeyeceğim! .. Kitap kalktı rahle’den
Soğuyorken küllerim, kahrolmadı “kahreden”
Hangi yüz’e baksam boş, riya dolu çehreden
İğrenç tebessümlere şu midem bile dargın

Sevme beni! ..Ben değmem! ..Değeni bul “var ise”
O seni hak etmezse, tüketme ne var ise
Maarif-i yok bunun, ne; ilk okul, ne; lise
Vallahi “teşebbüs’e” bedenim bile dargın

Ağlama be küçüğüm, sözüm acı,”ben dostum”
Ben mevsim’dim, nisan’dım, mayıs’tım, ağustos’tum
Öyle bir yangın’dı ki; Kara kışlara koştum
Şimdi doğan güneşe “ümidim” bile dargın

Yanacaksın, yanacak! .. Hem de göz göre göre
Anladığın da, eyvah! .. Her yanın yara bere
Alıp götürsem seni “Aşk” olmayan bir yere
Bende ki tövbelere sevabım bile dargın

Kadir Albayrak