Bazen susmadan konuşmak isterim
Buna hatıralar dur der
Şimdi zamanı değil
Ya peki ne zaman
İşte onu kestiremiyorum...

Hayat devam ediyor
Kim gider kim gelir
Giden gelmiyor ki
İki kapaklı pencere yandan açılan
Kırık bir cam varsan içine işleyen soğuklarında
Senden kalan geride hayattan izler
Kaybolduğun zaman
Göklere uçtuğunda ruhun
Ne kalır ki elinde kırık bir sazın mı ?
Ya elbiselerin giyemediğin
Hastalığında
Yaptığın kötülükler göz önünde dursa
Çoktan boşardın hayatı sen de..

Yok yok sadece iki metre kefene bürümüş bedenin
Kime iyilik yaptınsa senin yanına kâr değil mi ?
Ne zenginliğin ne paran pulun
Ne de hamam otel binaların
Neresine sığacaksın
Kara toprağın tek dostun
Başına gelip de su verenin yoksa eğer
Vay haline
Kime ne bıraktınsa o belki değer
Yüzünün kırışıklarını sular gider...

Eline verseler açardın hayatın anahtarını
Yeniden başlayalım derdin yaşama
Demek ne kadar zor
En iyisi ne biliyor musun ?
Hep iyi geçin insanlarla
Dedikodu etme
Dokun yüreğine fakirin
Belki bir isteği vardır senden
Yap iyiliğini at sokağa derlerdi büyüklerimiz
Sabah kalktığında
Hangi ayakkabımı elbiseyi, giysem diye düşünürsün
Oysa bir iki neden yetmez ki sana
Biri yazlık diğeri de kışlık
Hayat köprüsünden geçebilmek için
İyilik yap kötülüğü boşa karnından
Ne faydası vardır nakit insana
Sadece günah keçisi değil midir
El kiri
Hep genç mi kalacaksın ki
Senden hatıra güzel bir şey kaldıysa geriye
Arkası ezik ayakkabılar değil
Yaptığın iyilik var mı
Geriye bırakabildiğin bir sevgi
O yeterde artardı
Bazen düşünürsen

Behçet Bük 2018-Eskişehir