Sana şarkılar yazdığım o yerde
daldan dala kuşlar cıvı cıvıl
sevinçli güfteler, coşkulu türkülerle
kuş dilinde kim bilir; belki masal
belki öyküler de anlatırlar birbirlerine
mini mini yavrular, salıncaklarda
çiçekli park bahçelerini andıran
bir çocukluk sevinciyle
rengârenk salınararak ilkyaz yellerinde ...



Bir ağaç ki;
menevişlerine renk dilenircesine
kocaman bir dalıyla uzanır mavisine Akdeniz’in
aşağısı uçurum; tam kıyısında falezlerin
yaşlıca, yemyeşil, otuz yıl geçti üzerinden
çocukluğumuzda ’Aşıklar Ağacı’ derdik
Aşk deyince, bakıp gözlerimize, gülerdik
bir şey gelmezdi akla
o çocukça düşündüğümüz şeyden başka...



Nereden bilebilirdim, gülümserken
hüzünlerin bir gün gelip de
yüreğimin kıyısında
seviden yana açılan bir gedikte
sana yazdığım şarkılarla derinleşeceğini;
önümdeki uçurumlar gibi tut ellerimi
sulardan önce sen kucakla beni sevgilim
elâ da olsa, gülümseyince
gülümseyince gözlerin, Akdeniz’den de mavidir ...