gün batımında diktiğim
çiçeklerin
toprağını eşeliyorum
kayıtsız
kim bilir
kaç gün
yapraklarına değip
söndü


avare vakitler gerek
durup anlatmaya
ve
en avare insanlar
dinlemeye..


bilinmesin diye
harflere saklanmış sızı.



eski defterler de
ne çok tozlanmış
şiirler
bir incir dalında
bir enir
bazen de bir yontusunda
karaduvar’ın..


isimler kazınmış
kısacık
bakınca
dev bir hikayeye dönüşen
az ötede
okaliptus yaprakları savrulmuş
rüzgar da eski
dal da


bilinmesin diye
kendi kozasını örüyor
yazı...


fuzuli sevdalar geçmiş
özge canlar
diyarlarımızdan
söylenmiş çokça
yazılmış
harf harf

ateşi var,diyor
sayıklamalarda
şimdi
say-sla-sa-moz-sa-dır
kim duyar
kim anlar


bilinmesin diye geldiği yer
tersine esiyor
rüzgar..



gün batımında diktiğim
çiçeklerin
toprağını eşeliyorum
kayıtsız
kim bilir toprakta
ne var...



07/01/2018
ödemiş