Masmavi gökyüzünde güneş,
Sızılarıma, dertlerime doğsun,
Gönlüme sevgili gibi girsin,
Tüm karanlıklarımı kovsun…


Aşkımın düşünde gezerken,
Yanan-kızaran neyse soğsun,
Bir el atsın yalnızlığıma benim,
Eğrilerimi-kamburlarımı oğsun…


Daha ne bekliyor yerimi rahat,
Bir kulaçlıkta bana yüzü versin,
Asık suratlı şu kara talihime,
Semaya güler gibi gülüversin…


Ayazlarım ağır basar gün-gece,
Sıcaklığı yetmiyor belli halden,
Daha fazla bekliyorun narından,
Öpsün ışıkları, görmedim yarden…


Enerjisi bol tükenmedi asla ömürde,
Doğayı ışılatır, güzeli, sevgiyi saçar,
Boş zamanı varmıdır azıcık bana da,
Zifiri karanlıklardayım, halimse, naçar…


Duyarmı sesimi, yerin, göğün feneri,
İşte ben, bu halde üzgün gezerken,
Buz kalıpları içinde çözülmeyi beklerim,
Aman geç kalmasa bari, uğrasa erken…


Ritimsiz melodi, umutsuz yarınlarım,
Dünün gündüzü yok, inişimin düzü,
Aşk türlü yüzlü, hiç biri gülümsemedi,
Yaşatmadı çocukluğu, yalnızlığın yüzü…


Adeta bir rüzgar gülü gibi, gamzeleri,
Ayrı ayrı yere nasıl konmuşlar,
O kadar muhabbet yakışmış onlara,
Bir yüzde birbirine komşu olmuşlar…


Benim derdim gamzelerin sitemi,
Güneşin ışığını bana farklı yansıtır,
Ne kadar gün yüzü görememiş olsam,
Hayalimde gezinirken bile, beni ısıtır…


Laf dinlemez, söz işitmez yâr elindeyim,
Hep medet umdum, aydan, güneşten,
Bir görünür bir görünmez o gamzeleri,
Ayazıyla yaktı, dondurdu, farklı güneşten…




Veysel Kimene

Sevda şairi
(Kemal Yenice)

©Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.