Yol almak neydi hayatta
Koşmak o denli
Yakalamak kaybettiklerimi
Kulağımda tını kalmış geçmişten
Yaşa hayatı
Koş o denli
Yakala kaybettiklerini
Ama nasıl ?

Hiç bilemem yaşamı
Hiç yaşamadım hayatı
Gülmek ne hiç bilemem
Göz/yaşı derseniz o denli yaşadım
Vuslat çanını çaldırdığı anda tanıdım yaşı
Maviden siyaha geçerken yitirdim gülüşlerimi
Gün ışığı ne hiç bilemedim
Ay’ın ışığında mı saklı ?
Bulutların grisine astım ruhumu
Yıldızların ellerinde büyüttüm bedenimi

Hiç bilemem gitmeyi
Alamam sırtıma bohçamı
En son ne zaman adım attım ki ben
En son ne zaman yakaladım yırtılmış umutlarımı
En son ne zaman bıraktım kendimi özgür mavinin yeline
Hiç bilemem ben ağaç arasına saklanan gözlerimi
Kapı arasında kalan gölgemi görmedi ki gözlerim
Kinâye olmuş yüzler tanıdık değil !

Hiç bilemem dostlukları
Yalanla harmanlanmış destekleri
Çıkar uğuruna yüzlere yapışan gülüşleri
Yüreğim kendime bencilken
Kendimin yanında olamazken
Dostluklara adım atamam
Hiç bilemem güvenmeyi

Hiç bilemem kazanmayı
Aldanmaktır asalında belam
Duvarların dilindeyim gecelerce
Çığlığımın hapsinde
Sokak lambalarının ışığında aşkın çarmıhı
Kazanmadan kaybetmenin sevincindeyim
Sigaranın dumanına sakladım yüreğimi
Her nefeste biraz daha yitirmekteyim
Nefessiz yüreğimi

Yalın ayak düşlerim şimdi
Yıkık dökük kırık hayâllerim
Omuzlarım yüzüme sırt cevirmişken
Aynadaki ben bile yüzüme bakamazken
Her/şeyden vazgeçmişken
Sevinçlerim bile acıma kuyu kazarken
Neyi bilmeliyim ?

Öğrenmek isterken kimse yoktu yanımda
Şimdi nasıl bilmeliyim
Nasıl yaşamalıyım
Nasıl gitmeliyim
Nasıl kazan/malıyım
Nasıl güvenmeliyim
Hiç bilemem…