0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1300
Okunma

anlamsız bir söz dizimi dökülür kirli avuçlarıma
belki korkum ondandır çokça
dilenci bir yalnızlık
ve hiçlik
kimine göre bencilliktir kaprislerim
itici ve iğreti
duruma göre değişir
çocukluğum ve saflığım evrenin tekerinde bir nokta
yokluk ve hiçlik
soluk aldığım zaman kirliyse
ruhuma yapışır hiçlik
ve ben savrulurum kırışmış yazgımla
ellerim nasır karası
ruhum gelin kınası ha soldu ha solacak
sen hep içimde kal ey gençliğim
nefes alışım gümüş
suskunluğum altın olsun
işte yazgımın son resmi
huysuz bir ihtiyar
hala gülümser ve hala tökezler
bir avuç nasır kiri
ve içimi yakan yalnızlığım
mahmudiye düzkaya
5.0
100% (3)