1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1948
Okunma
Gece uzun,
Ellerim de bir yığın yorgunluk birikti.
Eski cümleleri ezberliyorum,
Bir kaç yağmur damlası çarpıyor yüzüme.
Şiir yazmıyorum ki
su içiyorum denizden.
Ve öylece bekliyorum sabahı.
Uyanırsam güneşe el sallayacağım,
Ve öpeceğim papatyaları kasıklarından.
Hem ben ne zaman ölmeyi düşünsem bu aralar,
Avuçlarım üşüyor anne.
Herşeyden az var
senin hiç olmadığın kadar.
Ve paslı bir tenekenin için’de kaldı dün,
ve yaşanan anılar.
Şimdi nasıl aklanır bu yalnızlık
Şiire ihanet bu!
Yazmamalıydım biliyorum
göğüs ağrımı
Bir yağmur tanesi kadar ıslak ellerimle
derimin üstüne.
Ve gökyüzü gürlüyor
Göğsümde binlerce karınca sürüsü.
Yanılmıyorsam,
bir gül şöyle sesleniyordu yağmura
Üşüyorum!
Ve susmak diyorum mira!
Herşeye, en güzeli...
Özge Özgen
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz